Friday, August 22, 2014

කරවල පුච්චපුවයි බතුයි කන්න බැ අම්මේ"

සදලු තලේ අත්වැටට වාරුදී ඇ මහ මග දෙස බලාසිටින්නිය.ඒ වෙලාව හරි බව ඇ හොද හැටිම දන්නා බැවිනි.
මගේ පෙජරෝ එකේ සුක්කානම මත ඇති නලාවේ හඩද ඇය හොද හැටි අදුනන්නීය.

ටිරි00...ට්‍රි00.., ඒ හඩත් සමගම ඇ පාර දෙස බලා අත්වනන සිනාසෙයි.

ඇ ඇගේම ගෙයි සදලු තලේය..මා පා පැදියේය..ඒ දේවල් කෙසේ වුවත් ඇ ජිවිතයේ දවසේ සතුටු වන මොහොත මෙය බව ඇ පවසා ඇත.

සැමදා මෙන්ම අදත් යාන්තමින් හිනාවුනු ඇය මා ආපසු හැරි කාමරයට යන්නට ගියේය.
ඒ අද දවසේ දුක හිතෙනම මොහොත බවද නිසැකය..,

කතා කිරිමට බොහො දේ ඇත,සිනාසීමට අවශ්‍යව ඇත.ලගින් ඉන්නට ඉල්ලනවා නිසැකය..ඒත් කෙදිනද?