පෙම්බර ලන්දු..

කෙහෙරැලි දණහිස ලග ගාවා..
පුළුළුකුලේ සමබර රන්දා
පටු ලැමදේ ඵල බර පෙන්වා
ඉග නෙරියෙ ඇත හැඩ සොදිනා..
මොනාලීසා නොවෙ නුඹ මට නම්..
බමර පැටික්කීය නුඹ මාගේ..

සුදු මහුනේ දිගු නෙත් සගලේ..
කරුණාවයි හැමදා පෙනුණේ
පටු දෙතොලින් වැසු දට් දෙපලේ
සිනාව සිරියාවයි රැන්දු..
මගෙ නිවසට සිරිකත කැන්දු..
ඔබ මයි මා හද දිනු ලන්දු..

සැලළිහිණිය බදු මෘදු ස්වරෙන්
එන වදනත් දෙසවන පිනනා...
සිරියහනේ කිරි කොමල සිනා
මා මනමත් කර රසය දෙනා
මගෙ නිවසට සිරිකත රැන්දු..
ඔබමයි මා හද දිනු ලන්දු..//