හිරුත් සමග විරසකයෙන්
වළා කදුළු හලා අඩද්දි..
වැටෙනා ඒ කදුළු බින්දු
ගහ කොළ අතු පාට කරලා
කොද මල් මුකුලිත කරවා
මිහිකත සරසනවානේ
මාත් සමග විරසකයෙන්
නීල නුවන් රතු කරගෙන
කොපුල් තෙමා කදුලු හලා
ඔයා අඩ අඩා ඉදිද්දී.....
හද පොඩියත් සීතල වී
දහසක් සෙනහස් මල්
පිපෙයි මගෙ හද පත්ලේ
සත්තයි ඒ නුඹ වෙනුවෙන්
විදිනා දුක් බර වැඩීලූ
ReplyDeleteඒ නිල් අහසට
කදුලු වෙලා ගලා හැලේ
ඔබටත් රහසෙම
පමා නොවී ගෙදර එන්න
කද මලු නැතුවම
සිත් අහසම කඩා වැටී
සද නැති හින්දම
කදුලු එක්ක හාද වෙලා
ඈ ගේ මුල්ලෙම...
සත්තයි ඒ නුබ වෙනුවෙන්...
ඇතුගල පාමුල
ReplyDeleteඇයගේ අතගෙන
කඩල කමින් මම
පියමන් කල හැටි
ඉඳහිට හමුවන
මලක් කඩාගෙන
ඇගෙ හිස සරසා
ලස්සන බැලු හැටි
ඇතුගල දුටුවිට
පිබිදෙන මතකය
පද බැඳ බැඳ මෙහි
ලිව්වා දැන් ඇති...